#Instagram

Ledwie parę lat ode mnie młodsi studenci ironizowali i podśmiechiwali się z lęków dotyczących zmiany sytuacji medialnej w latach 90. „Boją się komputera” – mówili o najważniejszych krytykach tamtego dziesięciolecia – „gdyby ich wtedy przenieść w czasie i pokazać im BookToka, dostaliby zawału”.

Nie mogłem pozostać obojętnym wobec dwóch książek: „Mleka i miodu” Rupi Kaur oraz „Chłopców, których kocham” Anny Ciarkowskiej, które z powrotem wymusiły na nas mówienie przede wszystkim o samej poezji. Zaczęliśmy się prawdziwie spierać. O to, co tak naprawdę robimy. Co z tego mamy? Co chcielibyśmy uzyskać? I najważniejsze: za kogo się uważamy?