I love polish folklor so badly

 

siedemnastego marca henryk frankowski pod postem o mateuszu morawieckim porównującym polskiego chłopa (kogo?) do bruca lee

tępe chłopki przestańcie podskakiwać jabłka dla ludzi a nie na ulicę
potem
na chuj mi wasze jabłka sram na jabłka i owoce ogólnie

i po co z tego wiersz
no nie wiem
może dlatego że to zupełnie prawda i henryk frankowski pewnie wydala
tylko jabłka hiszpańskie albo skądinąd jeszcze wydala na potęgę
właściwie nie ma w tym przecież nic dziwnego
rynek się tak bosko samoreguluje pakuje owoce i owoce owoców
wydalone i przejedzone i z ulicy i okrwawione i oplute i własne
i dające jeść cudzym matkom z niedzielnych kościółków co wierzą w obiecane
w foliówkę jonaszówkę z brzucha wieloryba
i dziwi się bardzo że mu się te gęby tylko otwierają mlaszczą
po zębach językiem ale zupełnie bez dźwięku
jakby gęba do gęby nie potrafiła
jakby się ten r. radował że taką utkał symfonię
smrodliwą ale cichą
na szczęście jest henryk press enter the dragon

 

 

 

 

 

 

 

 

dla tych co wiedzą lepiej

siadała za stołem a twarz miała pamiętam jak brzozowa kora
wszyscy ją tu znali
dom przy drodze każdy kto przechodzi mostem w okna spojrzy
ludzie gadać lubili że jak w pole szła to syna na dzień w beczce zamykała
kobiety zawsze częstowały ją obiadem a kiedy odwracały głowy
z kieszeni wyciągała chusteczkę i zawijała

ale ja ją znałam już z czasów tej brzozowej skóry i leżącego na stole tele tygodnia
bałam się strasznie bo dłonie miała jakby w glinie lepiła takie ciemne i szorstkie
siadała za stołem babcia częstowała a kiedy nalewała chochelką kompotu
ona z talerza do chustki zawijała a ja wiedziałam że dla syna tego co sam już ojcem został

słyszałam jak mówili że tu nie ma czasu tylko trwanie
a jak się co zmienia to tylko jakby z zewnątrz
że tutaj życie to jest pętla od mostu wzdłuż drogi pod krzyże
i póki oni żyć będą to tylko w pętli

kiedy ktoś mówi
nie ma tego miejsca wszystko to martwe
myślę właśnie o niej
ona w chustę chowała a ja rysowałam długopisem po twarzach w tele tygodniu
tuszem po powierzchni
nie pod skórą

 

 

 

 

 

 

 

 

ciało Władimira Iljicza Uljanowa zażywa kąpieli co 16 miesięcy

ciało macie wspólne
członki pozrastane jak pięści
paluszki i szyje dzieci zrodzonych z dróg powiatowych
rozkładam ostrożnie na koszulkach z napisem
i love polish folklor so badly

jesteście jednym krajem tak słyszałam
tak powiedzieli że się będą o was troszczyć i nie pozwolą

co wam po tym
fantomowe ciałka po 48 zł w universitasie
robię zdjęcie łabędzia z powycinanych opon
a on mi mówi że to dyskurs egzotyzująco-wykluczający
i ślina mu błyszczy na srebrno na niebiesko cekinami

w starych miasteczkach wojewódzkich niedaleko rynków
są takie sklepy u ady albo moda damska i tam
można podotykać bluzek z cekinowymi twarzami
pod włos uśmiechnięte i z zębami
z włosem jakby bez

 

 

 

 

 

 

 

 

wiek przykazań

bóg nakazał prorokowi Eliaszowi
wznieść cerkiew w środku lasu
modlono się na kolanach błagano
a trwało to wiek może nawet dwa

potem był ogień i prawie nic więcej
szeptucha polina rzucała weń zioła
związane sznurowadłami warkocze

to się wam tylko śniło moi mali
nigdy nie było tamtego czasu
a jakeśmy się od dymu dusili
i popiół nam skórę zszarzał
to też się nam tylko śniło moi mali

polina z okna widzi zielone i złote
kopułki odbijają eternitowe dachy
przyjeżdżamy pstryk pstryk
po polinim płocie po szybach i reklamówce
co się ją drze na sto tasiemek a potem wiąże
plastikowe nitki i zaplata
w koszyki z trzymadełkiem
to jest
drodzy państwo
prawdziwie piękne w tych naszych wakacjach
ekorękodzielne