#palestyna

„Palestynę Darwisz tracił wielokrotnie i w dwojaki sposób. Znikała, kiedy był uchodźcą i migrantem, znowu wymykała mu się z rąk, kiedy do niej wracał.” – Karolina Cieślik-Jakubiak pisze o Mahmudzie Darwiszu, palestyńskim poecie.

„Podczas spotkania autorskiego prowadząca pyta poetkę, / gdzie była, kiedy pospiesznie pisała wiersze wojenne / i co zrobiła, żeby zaprzestać zbrojeniu kolonizatora.” — zestaw wierszy Julii Niedziejko.

Nie wierzyłam więc Shibli, kiedy mówiła o tym, że „nie chce być głosem Palestyny” — w domyśle: politycznym głosem Palestyny okupowanej, Palestyny złamanej, Palestyny poddawanej unicestwianiu. Jej książka była dla mnie tak silna, że trudno było mi zrozumieć autorkę retorycznie kluczącą wokół niejednoznacznego «doświadczenia palestyńskości», a nie Palestyny po prostu.

Adania Shibli doskonale wie, że Palestyńczyków doświadczenie kolonialnej przemocy ze strony Izraela stanowi kolejny epizod w dziejach i kolejne oko w globalnej sieci kolonialnej przemocy Zachodu. Nowoczesnego kolonializmu jako takiego. – recenzja książki „Drobny szczegół” Adanii Shibli.

Bar-Tal precyzyjnie formułuje psychologiczne przesłanki ukształtowania się obecnej formy izraelskiego nacjonalizmu, najpełniej ucieleśnianego przez złowieszczą postać Netanjahu. – recenzja książki „Złudzenia niszczące życie. O konflikcie państwa izraelskiego z Palestyńczykami” Daniela Bar-Tala.