fbpx
Ładowanie strony
Logotyp magazynu Mały Format

 

nożyczki

od kilku dni, co rano pytają mnie
„co dobrego”?

a ja nie potrafię odpowiedzieć.
dziś oddasz swoją głowę
w ręce młodych chłopców,
będziesz chciała, żebym był zazdrosny-

żebym mówił ci o tym.

przez cały dzień będę strzelał z walthera do martwych
przedmiotów, udawał, że mnie nie ma.

wolałbym widzieć ciebie
na tej strzelnicy.

patrzeć jak w moje serce celnie wymierzasz.

wolałbym być dzisiaj seryjną kobietą,
mordującą niemoc.

patrzeć na ciebie jak na faceta,
który do mnie strzela.

 

 

 

 

 

 

 

 

***

nie jedź z nim w alpy-
tam się odgrywa role

umarłych.

tam się zastępuje byłe
narzeczone.

tam śnieg jest jak piach.
tam mrozi się krew w cudzych

żyłach.

nie jedź z nim w alpy,
stamtąd się nie wraca na czas.

tam czasem się gra
już na zawsze.

 

 

 

 

 

 

 

 

role gorzej

ludzie bez jutra
ciągle żyjesz nim jak złym

osobnym „wczoraj”.

wyświetla się stary niemy
film z rozmową.

dzisiaj będę czekał na twoje
jutrzejsze złe sny.

będę w nich obsadzony w wielu nowych
złych rolach.

wszystko wszędzie jest przesadzone.

ludzie bez jutra
przeciągle całują się
ze śmiercią

na każdym zakręcie.

ciągle żyjesz
złym jutrem
jak osobnym

wczoraj.

zazdrościsz innym aktorkom,
że na pewno lepiej poradzą sobie

z twoją rolą.

Wojciech Brzoska
ur. w 1978, muzykujący poeta, autor ośmiu książek poetyckich (m. in. „Przez judasza, Drugi koniec wszystkiego", „Jutro nic dla nas nie ma"). Współautor kilku płyt z duetem Brzoska i Gawroński (m. in. „Zapominanie") oraz z trio Brzoska/Marciniak/Markiewicz (m. in. „Wpław"). Wiersze publikował w najważniejszych polskich czasopismach literackich i kulturalnych oraz w wielu antologiach. Były tłumaczone na: angielski, niemiecki, czeski, słowacki, słoweński, serbski i hiszpański. Mieszka w Katowicach, od wielu lat pracuje w tamtejszym więzieniu. Kapitan.
POPRZEDNI

szkic  

O pierwszej socjalistycznej tragedii

— Andriej Płatonow

NASTĘPNY

rozmowa  

Uran otwiera przed tobą nowe branże

— Redakcja