#Cykl: Zdobycie władzy

Robię swoje. Wyłączam telefon. Wyłączajcie telefony po prostu. Dorastałem w latach siedemdziesiątych. Nie było do roboty nic poza łażeniem i rzucaniem kamieniami. Tyle – albo pisanie wierszy, a ich pisanie oznaczało dla mnie skupienie, myślenie, rozmarzenie.

Z doświadczeniem, z każdą porą roku się zmieniamy. Powiedzmy, że mam za sobą coś, co wpływa na zmianę perspektywy i chociaż mój następny tomik będzie z perspektywy lecącego w kosmos, to równocześnie nigdy nie byłem bliżej tego, o czym piszę.

W dobrym wierszu mówienie jest czynieniem, siłą sprawczą. I w pisaniu, i przy czytaniu cudzych wierszy zdarzają się chwile euforii, kiedy coś się w nas rozpędza, zaczynamy stawiać siedmiomilowe kroki – mówi Krystyna Dąbrowska w rozmowie z Elizą Kącką.

„Zmyłem się, nim zjechały tu gliny. / Bo musiały zjechać: odblaskowe kurtki świeciły jak / lampy uliczne, ze szpadli w wapieniu szły skry. / Poranny pociąg z mlekiem spóźni się dziś do Leeds” – trzy wiersze ze zbioru „Mało brakowało” w przekładach Jacka Gutorowa i Jerzego Jarniewicza.

Trzy wiersze Hansa Magnusa Enzensbergera z książki „Spotkanie innego rodzaju” w tłumaczeniu Ryszarda Krynickiego.