x

Dobrze pamiętamy, jak w drugiej dekadzie XXI wieku cała uśmiechnięta Polska oszalała na punkcie opowieści o pięciu się w górę bądź opadaniu w dół drabiny społecznej. Była to, rzekłbyś, słodko-gorzka koniunktura — posłowie Krzysztofa Sztafy do dzieł nagrodzonych w Konkursie na Najgorszą Książkę, organizowanym przez oficynę Dar Dobryszyc.

Barbara Rojek, Krzysztof Sztafa i Karolina Kulpa o „Nowym rozdaniu: Rhythm & Flow Polska”, drugim sezonie „The Last Of Us” oraz „Fat City” Leonarda Gardnera.

Nagranie i transkrypcja spotkania wokół książki poetyckiej „Łucznik” Przemysława Suchaneckiego (Kontent 2024).

Nagranie i transkrypcja spotkania wokół książki poetyckiej „Przedmowa do listu samobójczego w dwudziestu tomach” Amiri’ego Baraki w tłumaczeniu Karola Poręby (Kontent 2024).

Rosyjskojęzyczne poetki feministyczne wracają dziś do swoich starych zadań, wśród których najważniejsze to demontaż patriarchatu i doprowadzenie do rozkwitu nowego języka. W przypadku ich poezji pragmatyka nie dewastuje poetyki, teraz kwitną jak pionierska cykoria na gruzach wojennych zniszczeń.

Ferment poetycki pierwszych lat niepodległości wydał rozprószony, źle zorganizowany ruch, który nie doszedł do głosu, nie wypowiedział tego, co miał wypowiedzieć. Ten ruch poetycki został zdławiony nieomal w zarodku, zanim zdążył się wyklarować. Prehistorja „awangardy” pozostała więc czemś framgentarycznem, niepełnem.

Płaty, których głowa była przyparta do szerokich liści, pożyłowanych nasypami kolejki Grujeckiej, Wilanowskiej itd., płaty ulic rozchodziły się od zielonego Mokotowa za wieże Zbawiciela, przez Aleje i Krakowskie opadały aż na Powiśle i Pragę, gdzie przecinała je żółta liszka Wisły, prążkowana mostami.

„Kiedyś byłem szczupłym facetem. / I utyłem jak Elvis. / Mama, żona i Sendecki mówią: / Jaworski, ależ ty masz piersi” – sześć wierszy Krzysztofa Jaworskiego z książki „Ciąg Fibonacciego”.

Kto pierwszy przyjdzie, ten otwiera biuro i dezaktywuje alarm. Niektórzy chcą być pierwsi, inni niekoniecznie, gdyż nie chcieliby pozostałych razić w oczy taką nadgorliwością. Wszystko zależy od tego, w co się gra i co chce się osiągnąć.