Marta Olczak

Ankieta podsumowująca dekadę w kulturze cyfrowej. Na pytania o najistotniejsze zjawiska, punkty przejścia i wizje przyszłości odpowiadają: Piotr Puldzian Płucienniczak, Aleksandra Pieńkosz, Magdalena Kamińska, Rafał Sowiński.

Postulat mówienia własnym głosem może brzmieć zachęcająco. W końcu – przynajmniej od romantyzmu – jesteśmy przyzwyczajeni, by niepowtarzalny styl uznawać za najwyższe osiągnięcie pisarskie. Problem polega na tym, że tego rodzaju myślenie jest dziś nie tylko jałowe, ale może też działać wykluczająco wobec tych, którym miało służyć – polemika ze szkicem „Pisarki: strategie znikania” Joanny Stryjczyk.

Odpowiedzią na pytanie, dlaczego doświadczenie kobiece, na pozór lepiej oswojone społecznie niż homoseksualizm, miałoby być tak trudne do wypowiedzenia, nie może być tylko patriarchat czy udział kościoła katolickiego w regulowaniu obyczajowości.

Zestaw trzech wierszy poety.

Wydawnicza jesień stoi ilustracjami! Krakowska oficyna Karakter ogłosiła właśnie antologię „Nie ma się co obrażać”, zbierającą wywiady Patryka Mogilnickiego z polskimi ilustratorami i ilustratorkami młodego pokolenia, a w wydawnictwie Czarne na dniach ma się ukazać książka pt. „Ten łokieć źle się zgina” – tom rozmów Sebastiana Frąckiewicza.

Ten tom napisali przedsiębiorcy i przedsiębiorczynie – na wnioskach, w okienkach, w swoich domach i biurach. W „Firmach” znajdziemy w większości smutne nazwy przegranych i garstkę wesołych nazw zwycięzców. To wielka alfabetyczna epopeja narodowa, „Pan Tadeusz” na dwudziestosiedmiolecie polskiego kapitalizmu.

Tom jest skonstruowany na wzór plecionki, cykle poetyckie są poprzekładane, przetasowane, „chodzą” te wiersze jak włosy w warkoczu, spajają tom. Ta naprzemienność przywołuje jakąś cykliczność natury tudzież pamięci – recenzja „Tobołka” Ewy Chruściel.