#Adam Kaczanowski

Książka „Dobrze, bracie” jest tak dobrą książką, że chciałbym napisać taką samą książkę.

„Mam 18 lat, drugi miesiąc mieszkam w Antwerpii / u rok starszego kuzyna, jego dziewczyna wyjechała do Polski / więc korzystamy z wolności, idziemy na prostytutki” – wiersze z nowej książki Adama Kaczanowskiego.

Może współczesny czytelnik chce dowiedzieć się z tekstu prozy, poezji czegoś konkretnego, a te oczekiwania są wynikiem szerszego treningu społecznego, który zagonił czy stara się zagonić tzw. literaturę piękną do produkcji złóż wiedzy na różne zajmujące tematy?

Wiersze napisane przez Adama Kaczanowskiego dla darczyńców w świąteczno-noworocznej zbiórce na działalność „Małego Formatu” w 2020 roku.

Pigi rozkręcała w mieście rolki. Miała małego szefa z nosem wielokrotnie obitego boksera i przemowami biznesowego kaznodziei, których nauczył się pracując w Australii. Gonzo nie był gorszy. Wymyślał reklamy aut, które sprzedawały Wielkie Idee: Bezpieczeństwo, Komfort i Boską Wręcz Technologię.

Drugi koniec historii, czyhający za rogiem naszej teraźniejszości, oznacza według Kaczanowskiego, że nikt już nie panuje nad historią: hegemon jest niewolnikiem swoich konsumpcyjnych marzeń, klasy zależne są spętane zawiścią bądź marzeniem naśladowczym, a wszystko razem wytwarza historię, która w każdej chwili może po prostu eksplodować.

Autodestruktywni komicy to dla mnie też wielki temat, niestety w Polsce chyba takich nie ma, ale wyobrażam sobie Marcina Dańca, jak opowiada skecze o śmierci, ze łzami w oczach. O, takie rzeczy mnie biorą, jestem przy nich naiwny, bezbronny jak robiąca kupę lala.