Jacek Wiaderny

W ostatnich latach rozwiązał się worek z tematami – do tego stopnia, że teraz praktycznie każde kolejne spotkanie z cyklu „Ludowa historia Polski” w Teatrze Powszechnym dotyczy nowej publikacji.

Kto je okładki, ten jest piękny i gładki!

„To, że akurat z futbolu można wyciągnąć lekcje na temat innych dziedzin, znacznie poważniejszych, mówi coś o tym, w jakim miejscu jest nasz język, nasza percepcja, nasza zmysłowość” – z Pawłem Mościckim, autorem „Lekcji futbolu”, rozmawiają Jacek Wiaderny i Jakub Nowacki.

W tym roku, oprócz projektów z dużych, renomowanych wydawnictw, staraliśmy się sięgać po jak najwięcej tych z mniejszych oficyn, niekiedy drukowanych w zupełnie symbolicznych nakładach.

Ankieta literacka dotycząca życia i twórczości Ernsta Jüngera (1895-1998). Odpowiadają: Maciej Zakrzewski, Jakub Majmurek, Jakub Baran, Natalia Żarska.

Odchodząc etapami od historii sztuki, zająłem się religią grecką i ogólniej historią religii i problemem mitu. Do Grecji jeździłem wiele razy. Ostatni raz byłem tam dziesięć lat temu, w jednym z najpiękniejszych miejsc, które nazywa się Kalitea, czyli piękny widok – mówi profesor Wiesław Juszczak w rozmowie przy okazji wznowienia „Fragmentów. Szkiców z teorii i filozofii sztuki”.

Twarde i miękkie, konceptualne i abstrakcyjne, autorskie i z serii, barwne i matowe, klasyki światowej i sezonowej pulpy – okładki!

Zapis dyskusji o biografii Witolda Gombrowicza, zorganizowanej z okazji premiery biografii pisarza „Gombrowicz. Ja, geniusz” Klementyny Suchanow. W panelu udział wzięli: Jacek Dobrowolski, Klementyna Suchanow, Piotr Seweryn Rosół. Spotkanie poprowadził Jacek Wiaderny.

„Miałem różnych znajomych, którzy bali się wyjawić prosto w oczy, co kłębi się w ich móżdżkach. Dzięki ich wpisom internetowym wiem, co myślą. I wiem już teraz z kim się nie zadawać. To zbawienne.” – mówi w rozmowie Marcin Świetlicki.

Michał Cichy w swojej drugiej książce, „Pozwól rzece płynąć”, ponownie zabiera nas na długi spacer po współczesnym, europejskim mieście. Flaneur? Jeśli tak, to bardzo osobliwy: flaneur na opak, taki, który odwiedza wyłącznie znane sobie miejsca, powtarza trasy, zapuszcza korzenie, a potem patrzy jak rosną.

Nieżyjący już redaktor naczelny „Przekroju”, Marian Eile, grzmi z kolorowych stronnic nowego „Przekroju”: „Lekko! Pismo robi się lekko”. Nic mi o tym nie wiadomo.