Debaty na temat relacji między środkami a celami nie są niczym nowym. Łączy je dialektyka zakładająca, że celu nie można osiągnąć dowolnymi środkami; przeciwnie, każdy cel wymaga zastosowania stosownych środków – fragment książki „Gaza. W obliczu historii”.

Do jakiego porządku antropologicznego, fenomenologicznego czy filozoficzno-historycznego należy koncepcja przemocy Fanona (czy raczej Sartre’a-Fanona)?

Na temat skali i okrucieństwa masakry Gazy istnieje nieprzebrana ilość informacji, dowodów, świadectw, statystyk, nagrań i analiz. To chyba najlepiej udokumentowane ludobójstwo w historii, które odbywa się właściwie w świetle jupiterów na środku sceny teatru międzynarodowej polityki.

Między drugą a trzecią dekadą XXI wieku proza Danielewskiego jest po prostu nieco przeterminowana, zarówno w kontekście amerykańskim, jak i polskim.

„Tym, co charakteryzuje pracę reporterską Désérable’a, jest przede wszystkim całkowity brak zainteresowania ludźmi, jakich spotyka” – recenzja reportażu „Kruszenie świata. Podróż do Iranu” François-Henriego Désérable’a

Spektakularność historii, którą opisuje Federici, rzeczywiście może oczarować. Wzniosłe opowieści o średniowiecznym solidaryzmie chłopek, które nocami zbierały się przy ogniskach, by planować bunt przeciw feudałom, splatają się z obrazami konspiratorek przekazujących sobie przepisy na ziołowe mikstury – omówienie „Kalibana i czarownicy” Silvii Federici.

Książka spełnia wszystkie wymagania dobrej pozycji historycznej: to bogata faktograficznie, opierająca się na oryginalnych źródłach, napisana żywym językiem, głęboka analiza – pisze Beata Abdallah-Krzepkowska o pracy „Palestyna: wojna stuletnia” Rashida Khalidiego.

Ledwie parę lat ode mnie młodsi studenci ironizowali i podśmiechiwali się z lęków dotyczących zmiany sytuacji medialnej w latach 90. „Boją się komputera” – mówili o najważniejszych krytykach tamtego dziesięciolecia – „gdyby ich wtedy przenieść w czasie i pokazać im BookToka, dostaliby zawału”.

Rozpinam namiot i wychylam głowę. W ocienionym rogu Małego Dziedzińca siedzi grupa chłopaków. Przeciągając się, podchodzę do nich. „Ameryka zbombardowała w nocy Iran” – mówi Staszek. Jest miesięcznica okupacji Uniwersytetu Warszawskiego.

Człowiek chciałby szybko i bystro, a kończy wysiadując tak zwaną rozkminkę zwyczajnie przydługo. Wysiaduje, bo się boi, że potem go pociągną do odpowiedzialności za jakieś niedomyślenia – szósty odcinek cyklu felietonowego.

Barbara Rojek, Krzysztof Sztafa i Karolina Kulpa o „Nowym rozdaniu: Rhythm & Flow Polska”, drugim sezonie „The Last Of Us” oraz „Fat City” Leonarda Gardnera.