#wojna

„powiedz: »niczego / nie ma, oprócz konieczności« – / zobaczysz ogniska, idiomy wojny, najpewniej” – wiersz Marii Klinowej w tłumaczeniu Katarzyny Roman-Rawskiej.

Rosyjskojęzyczne poetki feministyczne wracają dziś do swoich starych zadań, wśród których najważniejsze to demontaż patriarchatu i doprowadzenie do rozkwitu nowego języka. W przypadku ich poezji pragmatyka nie dewastuje poetyki, teraz kwitną jak pionierska cykoria na gruzach wojennych zniszczeń.

„język krzywi się i / wypuszcza coś spójnego. / świat milczy / minutą / ciężkiej broni” – cykl poetycki Galiny Rymbu w tłumaczeniu Katarzyny Roman-Rawskiej.

Bezpośrednim kontekstem powstania nowego tłumaczenia „Lizystrata” Arystofanesa był Strajk Kobiet, chociaż Śmiechowicz natychmiast dodaje w przypisie dłuższą listę kontekstów: „edukacji obywatelskiej, niewydolności systemu, społeczności LGBT+, praw człowieka, podziału społeczeństwa, pandemii, katastrofy klimatycznej, wojny w Ukrainie”.

Hegel usiłuje zamaskować wyrwę negatywności, którą w projektowanym przez niego gmachu nowoczesnego państwa spowodowały motłoch i wojna. Robi wrażenie przestraszonego radykalizmem i wywrotowością swojego odkrycia – rozmowa z autorem książki „Wojna i motłoch. Sprzeczności nowoczesne w filozofii Hegla”.

„Dobre momenty / na robienie wpisów / do Księgi Wpływów minęły. / Od kiedy trwa wojna, / mamy czasy wypływów”

„Dom z dwiema wieżami” to z pewnością jedna z najlepszych niefikcjonalnych książek 2018 roku. Maciej Zaremba-Bielawski przestawia w niej opowieść o swojej rodzinie – o spotkaniu rodziców krótko po wojnie, swoim dorastaniu w siermiężnym PRL-u i wyjeździe z braćmi, matką i babką do Szwecji w 1968 roku.

Niemców i Japończyków łączyło napięcie między autorytetem wspólnoty a pragnieniem indywidualnej potęgi. To samo napięcie stanowi klucz do zrozumienia postaw Ernsta Jüngera i Yukio Mishimy.

Ernst Jünger, którego pisarstwo wzięliśmy na warsztat w numerze październikowym, to postać złożona – pęknięta, rozproszona, wciąż składana. „Książę piechoty” i piewca okopów, narodowy bolszewik, technofaszysta, apostoł pojednania narodów, entomolog i psychonauta.

Joanna Ostrowska w „Przemilczanych” przekracza tabu, pokazuje, co kryją białe plamy, wskazuje też beneficjentów tego milczenia i ciągle trwającą krzywdę ofiar. To lektura bardzo ważna, kamień milowy w najnowszej historiografii.

Dostajemy do rąk nie tylko biografię samej Ireny Sendlerowej, ale i opowieść o relacjach polsko-żydowskich w XX wieku, studium socjologiczne na temat warunków życia pod okupacją, polskiego systemu wartości czy sposobów radzenia sobie w biedzie – recenzja książki „Sendlerowa. W ukryciu” Anny Bikont.

Premierowy zestaw 3 wierszy Joanny Oparek.