#wiersze

Puwalska wprowadza szczególny dynamizm, podejrzliwość i ruch podważania tego co zbyt gładkie, co z jednej strony stawia czytelnika/krytyka przed zadaniem prześledzenia szlaków nawiązywania i utrudniania, a z drugiej chroni poetkę przed posądzeniem o naiwność i posługiwanie się kliszami – nawet wówczas, kiedy podejmuje przytłaczająco wielkie tematy.

Małgorzata Lebda została ambasadorką marki odzieżowej NEW POEMS, której nazwa swoją drogą w pierwszym momencie skłania do zastanowienia: czy to poetka wymyśliła markę, czy też marka poetkę?

„Telewizor gra w dużym pokoju. / Rodzice w kuchni przygotowują coś ekstra” – wiersze z tomu „Wielki ping-pong”.

„Pewien mężczyzna spływa rzeką Missouri / w olbrzymiej wydrążonej dyni, / kiedy siedzę przy ogromnym oknie / niewielkiej biblioteki i zastanawiam się / nad sprzecznym wewnętrznie pojęciem anarchokapitalizmu” – trzy wiersze Marcina Czerkasowa.

„napisałem tyle wierszy / w których pojawia się matka / tyle niedobrych wierszy / po to by ukazać jej samotność / siedzieliśmy w kuchni letniej / o glinianej polepie / w której zawsze było mi najlepiej” – dziewięć wierszy Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego

„I znowu oczy dwoją się i troją, / i znowu masz zezwolenie / tylko na płytką odkrywkę, / a chciałoby się szybów, sztolni / i całej reszty. Ręce opadają / na dno powietrza, powoli” – cztery wiersze Pawła Tomanka.

„nie da się pracować nastąpił / upadek pracy translatorskiej / nie przekłada się nic na nic i tylko jeden piksel na zepsutym ekranie / dalej śpiewa, że jest fajnie / a nie jest” – cztery wiersze Aleksandra Sławińskiego.

„W tym tryumfalnym poczuciu, że wiemy, / który wiersz teraz czytamy, / choć nie mamy bladego pojęcia, co czytamy, / przeszkodziły nam jakieś typy w czarnym, które przyszły do księgarni, / by zrobić sobie foto, bo książki są tak ciekawym tłem” – wiersze Anji Golob w tłumaczeniu Katariny Šalamun-Biedrzyckiej.

„na skrzyżowaniu Francuskiej i Zwycięzców obserwuję / dwóch dorodnych mężczyzn zapatrzonych w siebie. / mężczyzna 1 przesuwa po mężczyźnie 2 oddech / tak jak przesuwa się mebel w celu wyciągnięcia zabawki” – cztery wiersze Juliana Rosińskiego.

„Zamykam oczy. Tak buntuje się ciało na usługach systemu. Specjaliści nie potrafią ustalić – / zasypiam czy tracę przytomność. / Zmęczone neurony kulą się wtedy w sobie, wycofują dendryty. Tak to sobie wyobrażam”

„czy to powszechne skrzywienie / dziwne zaciskanie w nosie coś / pomiędzy zapachem a dotykiem / dziwnie kojarzy się z chodnikiem / przed domem dziadków w Sopocie / gdzie mieszkałem i rozbiłem sobie/ kolano – kazano mi jechać prosto” – trzy wiersze Mieszka Lisieckiego

„Co u kobiety, / która pomyliła piorunochron / z kablem od internetu?” – pięć wierszy Dominika Bielickiego.

„widać wszystkie plomby jedzącej ten język / co się wydłuża nie po to by lizać / ale ssać szpik z żebra” – cztery wiersze Katarzyny Szaulińskiej.

„Norwid to lepszy numer, spojówka, / wykastrował się pomadą, widział Whitmana. / Ptifurki z jagnięcia, kamelie, bulwary. / Iskierka mu odchodzi. / Czy Norwid jechał metrem?” – cztery wiersze Kornela Koteckiego.

„ojczyzno hipokrytko która nie czytasz / wiersza nie martw się wiersz / jest wliczony wżarty / w programowe korozje / w chwili chluby chwały archiwizuj / prześwietl się / no nie mów nie żartuj” – zestaw czterech wierszy.

“Nieznany ptak przycupnął / w nowym, milczącym cieniu. Z kobiety ubyło. / Chcą się zaprzyjaźnić? Chcą podarować jeden drugiemu / złudną stabilność gniazda?”– wiersze Veroniki Dianiškovej w przekładzie Zofii Bałdygi

„z Formuły 1 zniknęły grid girls / dziewczyny z prostej startowej w tych / błyszczących ubrankach uśmiechnięte / hostessy z białymi / tyłkami / zwane także / dziewczynami z parasolkami / to jakby zabawne / składamy parasolki Pirelli / i rozkładamy czarne” – trzy nowe wiersze Joanny Oparek.

„(…) Bolesław Chrobry nigdy nie mył garów / dlatego jestem lepszy od wszystkich królów Polski / którzy z lęku przed starością, chorobą i śmiercią / chowali się w zamczyskach gdy moi przodkowie / zbierali przyziemne owoce” – zestaw wierszy Przemysława Suchaneckiego.

„pali się moja panno! / film butny mi ściemniał że widział jak mnie goni animacja antonisza / uratowała mnie połyskliwa skóra w której żyję / nie tak wyobrażał sobie party przy świecach” – trzy wiersze Pawła Harlendera.

„Idea koszykówki / żywi się ciałem, jego mięśniem i kością. / Oto mój rucker park, mój niepewny crossover” – zestaw czterech koszykarskich coverów Tomasza Bąka.

Zestaw czterech niepublikowanych wierszy Patryka Kosendy.

Dwa niepublikowane dotąd wiersze Natalii Malek.

Osiem wierszy Miklavža Komelja z tomu „Hipodrom” w przekładach Adama Wiedemanna.

Poemat z niepublikowanej książki „F/A-18C i inne wiersze” Marcina Świątkowskiego.

Wiersze Szpaka to poetyckie page-turnery, rytmiczne, dobrze skonstruowane, z ciekawymi zwrotami akcji, życiowe, lajkogenne.

Malek pielęgnuje frazy krótkie i szeroko rozstawione, nie dobrane przypadkowo, ale raczej skutecznie rozpychające horyzont poznawczy czytelniczki. Swoją technikę poetycką opiera na dwóch ruchach: permanentnego rozszerzania pasma emisji wiersza i jednoczesnego wygładzania wynikającej z takich praktyk szorstkości emisji – recenzja „Kordu” Natalii Malek

Osiem niepublikowanych wierszy Małgorzaty Skałbanii.